(تو 1286 ش)، استاد دانشگاه و نویسنده. در تهران متولد شد. پس از پایان
دورهی ابتدایی و متوسطه در سال 1304 ش از مدرسهی علوم سیاسی فارغالتحصیل
و داخل وزارت دادگستری شد. در سال 1306 ش برای ادامه تحصیل به فرانسه
عزیمت کرد و موفق به اخذ لیسانس و دکتری در اقتصاد و امور اداری شد. ضمن
تحصیل در دانشکدهی حقوق پاریس موفق به دریافت دیپلم مدرسهی علوم سیاسی در
رشتهی مالی شد. در سال 1315 ش به ایران مراجعت و در دانشکدهی حقوق به
تدریس آمار و حقوق اداری اشتغال یافت تا آنکه کرسی تدریس تاریخ دیپلماسی
عمومی به وی واگذار گردید. از آثار وی: «تاریخ دیپلماسی عمومی»، در دو
مجلد.[1] فرزند حاج علیاکبر بازرگان، در 1286 در تهران متولد شد. پس از
اتمام دورهی دبستان و دبیرستان وارد دانشکدهی حقوق تهران شد و لیسانس
گرفت. در 1307 در زمره دانشجویان اعزامی به اروپا قرار گرفت و به فرانسه
عزیمت کرد و در پاریس دورهی لیسانس و دکترا را گذرانید و به ایران بازگشت.
در 1318 پروانهی وکالت دادگستری گرفت و در همان سال به سمت دانشیاری آمار
در دانشکده حقوق انتخاب گردید و یک سال بعد استاد کرسی تاریخ دیپلماسی
عمومی شد و پس از چندی، کرسی استادی حقوق تجارت و حقوق دریائی و هوائی را
عهدهدار شد. وی مدتی نیز معاونت دانشکده حقوق را عهدهدار بود. دکتر ستوده
تهرانی ضمن عهدهداری وظایف دانشگاهی، مشاعلی را نیز احراز کرد از جمله
چندی مشاور حقوقی و رئیس اداره بررسی و آمار بانک کشاورزی بود. چندی هم
عضویت هینت مدیره شرکت سهامی بیمه را عهدهدار گردید و در 1332 در کابینهی
سپهبد زاهدی، به معاونت وزارت اقتصاد برگزیده شد و قریب یک سال و نیم در
آن سمت بود. دکتر ستوده تالیفاتی برای تدریس رشتهی تخصصی خود نوشته و
انتشار داد، از جمله سه جلد تاریخ دیپلماسی عمومی است که سالها در دانشکده
حقوق تدریس میشد. وی از وکلای مبرز دادگستری بود و چون به زبانهای فرانسه
و انگلیسی تسلط داشت، بیشتر شرکتهای خارجی وکالت خود را به او واگذار
میکردند.