دکتر سید حسن امامی در سال 1281 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پدرش امام
جمعه و جماعت بود و به همین دلیل پس از تحصیلات مقدماتی در مدرسه
پروکیمنیاژ که توسط روسها اداره می شد، برای فراگیری علوم فقهی و دینی،
ادبیات عرب، منطق و سایر علوم به حوزه علمیه نجف اشرف رفت و به درجه اجتهاد
نائل شد. پس از مدتی به منظور فراگیری علم حقوق نوین به سوئیس رفت (1307).
پس از پنج سال اقامت و تحصیل در رشته حقوق خصوصی در دانشکده حقوق دانشگاه
لوزان، در سال 1312 با ارائه رساله خود با عنوان "اساس قضائی مهر در فقه
شیعه اسلامی" موفق به اخذ درجه دکترای حقوق شد.
در سال 1313 به ایران بازگشت و در مدرسه عالی حقوق و دانشکده معقول و
منقول به تدریس تاریخ حقوق و حقوق اسلام پرداخت. در سال 1317 در تشکیلات
دادگستری نوین به شغل قضائی منصوب شد. در سال 1323 ریاست کل دادگاههای
شهرستان تهران را برعهده گرفت و در سال 1317 در دانشکده حقوق و علوم سیاسی
دانشگاه تهران به تدریس حقوق ثبت اسناد و اصول محاکمات حقوقی در مقاطع
مختلف پرداخت. در سال 1336 دروس حقوق مدنی و شرح قانون مدنی، به درخواست
دانشجویان که به کتابهای مدون حقوق مدنی دسترسی نداشتند، برای تهیه کتابی
در این زمینه به لوزان سوئیس سفر کرد. با فراغتی که در این سفر به دست
آورد، شش جلد کتاب حقوق مدنی را بر اساس یادداشت ها، جزوه ها، کتابهای فقهی
و حقوقی و منابع دیگر به رشته تحریر در آورد. این کتابها تاکنون بارها
تجدید چاپ شده و هنوز هم یکی از اصلی ترین مراجع و منابع تدریس، مطالعه و
تحقیق در دروس دانشگاهی حققو مدنی و دوره های کاربردی حقوق (کارآموزی وکالت
دادگستری، مشاوره حقوقی و قضاوت) به شمار می آید.
دکتر امامی پس از سالها تدریس و ریاست گروه حقوق خصوصی و اسلامی
دانشکده حقوق و علوم سیاسی و انتخاب شدن به عنوان استاد ممتاز دانشگاه
تهران در سال 1346، به درخواست خود بازنشسته شد (1347) اما گاهی در دانشکده
حقوق دانشگاه ملی سابق ( شهید بهشتی کنونی ) تدریس می کرد.
دکتر سید حسن امامی در سال 1358 پس از سالها تلاش و ممارست در عرصه
آموزش حقوق بویژه حقوق مدنی ایران، بر اثر بیماری سرطان و در حالی که
ماههای آخر عمر قادر به تکلم نبود و در اغما به سر میبرد، چشم از جهان فرو
بست. پیکر این عالم برجسته و چهره ماندگار حقوق ایران در سوئیس به خاک
سپرده شده است. یادشان گرامی باد.