دکتر موسی عمید، در سال 1286 (ش) در خانواده ای روحانی از اهالی تبریز، به
دنیا آمد. تحصیللات مقدماتی را نزد علمای تبریزگذراند. آنگاه به تهران آمد و
از محضر استاد آیت الله سید حسن مدرس، آقا میرزا طاهر تنکابنی و میر رضا
ایروانی، کسب فیض کرد. سپس به قم رفت و پس از تلمذ در محضر مراجع تقلید و
استادان حوزه علمیه قم، به درجه اجتهاد رسید.
دکتر عمید، پس از بازگشت
به تهران، برای ادامه تحصیل با دومین گروه محصلان اعزامی به اروپا، راهی
فرانسه شد. تحصیلات متوسطه و عالی را با دریافت لیسانس حقوق و فلسفه از
دانشگاه سوربن پاریس به پایان رساند و با ارائه پایان نامه ای تحت عنوان
«موضوع طلاق در حقوق ایران و مقایسه آن با حقوق ملل دیگر» دکترای حقوق
خصوصی را از همان دانشگاه دریافت کرد. در کنار تحصیل در سوربن، به تحصیل
فلسفه در دانشگاه ژنو سوئیس مشغول بود و سرانجام با نگارش پایان نامه ای
تحت عنوان «معرفت النفس از نظر شیخ الرئیس بو علی سینا» دکترای فلسفه
دانشگاه ژنو را با درجه ممتاز به دست آورد. او همچنین، موفق به دریافت
دیپلم علوم جزایی از موسسه جزایی پاریس شد.
پس از بازگشت به ایران، در
سال 1319 (ش) به عضویت رسمی هئیت علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران در آمد و
به تدریس حقوق مدنی در این دانشکده پرداخت. او در دانشکده معقول و منقول
نیز، تاریخ فلسفه در اسلام را تدریس می کرد. بین سالهای 1330 تا 1342 (12
سال) ریاست دانشکده حقوق دانشکده تهران را به عهده داشت. کتابهای: ارث در
حقوق مدنی ایران، تاریخ فلسفه در اسلام و دوره حقوق مدنی، از جمله آثار
تاًلیفی ایشان است.
دکتر موسی عمید، در سال 1343 (ش) در تهران دار فانی را وداع گفت.